ἀλλαχοῦ δὲ τοὐναντίον φησὶν Ἄλεξις:
οἶνός ξ ὃς πυρὶ ἶσον ἔχει μένος, εὖτ᾽ ἂν ἐς ἄνδρας
ἔλθῃ: κυμαίνει δ᾽ οἷα Λίβυσσαν ἅλα
βορρῆς ἠὲ νότος : τὰ δὲ καὶ κεκρυμμένα φαίνει
βυσσόθεν ἐκ δ᾽ ἀνδρῶν πάντ᾽ ἐτίναξε νόον.
Πανύασις δὲ λέγει:
οὐδὲν.. ἔοικ᾽ ἄνθρωπος οἴνῳ τὴν φύσιν,
ὁ μὲν γὰρ ἀπογηρὰς ἀηδὴς γίνεται,
οἶνον δὲ τὸν παλαιότατον σπουδάζομεν.
ὁ μὲν δάκνει γάρ, ὁ δ᾽ ἱλαροὺς ἡμᾶς ποιεῖ.