καὶ τὰς μυρρίνας δὲ φιβαλέας λέγουσιν, ὡς Ἀπολλοφάνης ἐν Κρησί:
ὡς καλοὶ καὶ φιβάλεῳ.
χελιδονείων δὲ σύκων μνημονεύει Ἐπιγένης ἐν Βακχίῳ,
πρώτιστα δὲ
τῶν μυρρινῶν ἐπὶ τὴν τράπεζαν βούλομαι,
ἃς διαμασῶμ᾽ ὅταν τι βουλεύειν δέῃ,
τὰς φιβάλεως δὲ πάνυ καλὰς στεφανωτρίδας ...
[p. 326]’
εἶτ᾽ ἔρχεται