Σώφιλος δ᾽ ἐν Φυλάρχῳ:
ἐγὼ κεχόρτασμαι μέν, ἄνδρες, οὐ κακῶς,
ἀλλ᾽ εἰμὶ πλήρης, ὥστε καὶ μόλις πάνυ
ὑπεδησάμην ἅπαντα δρῶν τὰς ἐμβάδας.
καὶ Ἄμφις ἐν Οὐρανῷ:
γαστρισμὸς ἔσται δαψιλής: τὰ προοίμια
ὁρῶ ... χορτασθήσομαι.
νὴ τὸν Διόνυσον, ἄνδρες, ἤδη στρηνιῶ.
”
εἰς τὴν ἑσπέραν χορτάζομαι
ἐν ἅπασιν ἀγαθοῖς.