εἰλάπιν᾽ ἠὲ γάμος; ἐπεὶ οὐκ ἔρανος τάδε γ᾽ ἐστίν.
” [p. 138] καί τινος εἰπόντος ὅτι βαλλίζουσιν οἱ κατὰ τὴν πόλιν ἅπαντες τῇ θεῷ, “ὦ λῷστε,” ὁ Οὐλπιανὸς γελάσας ἔφη, “ καί τίς Ἑλλήνων τοῦτο βαλλισμὸν ἐκάλεσεν, δέον εἰρηκέναι κωμάζουσιν ἢ χορεύουσιν ἤ τι ἄλλο τῶν εἰρημένων; σὺ δὲ ἡμῖν ἐκ τῆς Συβούρας ὄνομα πριάμενος
” καὶ ὁ Μυρτίλος ἔφη: “ ἀλλὰ μὴν καὶ Ἑλληνικώτερον ”
ἀπώλεσας τὸν οἶνον ἐπιχέας ὕδωρ.