μνημονεύει τοῦ κανδαύλου καὶ Φιλήμων ἐν Παρεισιόντι οὕτως:
ἐπιπαίζεται, κεφαλὴ δὲ δείπνου γίνεται.
β. ἄνθρωπ᾽ ἐπίπαιζε: μόνον ἀπαλλάγηθί μου,
τοὺς σοὺς δὲ κανδαύλους λέγων καὶ χόρια καὶ
βατάνια. πᾶσαν ἀφανιεῖς τὴν ἡδονήν.
τοὺς ἐν τῇ πόλει
μάρτυρας ἔχω γὰρ ὅτι μόνος φύσκην ποιῶ,
κάνδαυλον, ᾠόθριον ἐν στενῷ. τί
γὰρ τούτων διάπτωμ᾽ ἐγένετ᾽ ἢ ἁμάρτημα τί;