καὶ κατὰ τὸν Πίνδαρον δὲ ἄλλος τις ἔφη:
τῶν τοῦδε πόνων μήτε συνείην
χωρὶς τ᾽ ἀγρίων ναίοιμι τρόπων,
τὸ δ᾽ ἐρᾶν προλέγω τοῖσι νέοισιν
μή ποτε φεύγειν,
χρῆσθαι δ᾽ ὀρθῶς ὅταν ἔλθῃ.
ἕτερος δέ τις προσέθηκε τῶν Εὐριπίδου τάδε:
εἴη καὶ ἐρᾶν καὶ ἔρωτι χαρίζεσθαι κατὰ καιρόν.
σὺ δ᾽, ὦ τύραννε θεῶν τε κἀνθρώπων Ἔρως,
ἢ μὴ δίδασκε τὰ καλὰ φαίνεσθαι καλὰ
ἢ τοῖς ἐρῶσιν ὧν σὺ δημιουργὸς εἶ