καὶ ἐπὶ τῶν Φαιάκων δὲ ὁ ποιητὴς ἔφη :
λήσομαι: ἐκτήσθω δ᾽ ὁ θέλων τὸν ἀπείρονα χρυσόν.
καὶ ἄλλος δὲ τίς φησι τῷ Σαρδαναπάλλῳ παραπλήσιος, ὑποτιθέμενος καὶ οὗτος τοῖς μὴ σωφρονοῦσι τοιάδε:
αἰεὶ δ᾽ ἡμῖν δαίς τε φίλη κίθαρίς τε χοροί τε
εἵματά τ᾽ ἐξημοιβὰ λόετρά τε θερμὰ καὶ εὐναί.
”
πᾶσιν δὲ θνητοῖς βούλομαι παραινέσαι
τοὐφήμερον ζῆν ἡδέως: ὁ γὰρ θανὼν
τὸ μηδέν ἐστι καὶ σκιὰ κατὰ χθονός.
μικροῦ δὲ βιότου ζῶντ᾽ ἐπαυρέσθαι χρεών,