ἡ δὲ Πυθία εἴρηκέ τισι Διόνυσον ὑγιάτην καλεῖν. 3.
εὐθυμίαν ἐὰν δ᾽ ὑπερβάλῃς, ὕβριν
ἐὰν δ᾽ ἴσον ἴσῳ προσφέρῃ, μανίαν ποιεῖ:
ἐὰν δ᾽ ἄκρατον, παράλυσιν τῶν σωμάτων,
διὸ καὶ καλεῖσθαι τὸν Διόνυσον πανταχοῦ
ἰατρόν.
Εὔβουλος δὲ ποιεῖ τὸν Διόνυσον λέγοντα:
τρεῖς γὰρ μόνους κρατῆρας ἐγκεραννύω
τοῖς εὖ φρονοῦσι τὸν μὲν ὑγιείας ἕνα,
ὃν πρῶτον ἐκπίνουσι τὸν δὲ δεύτερον