κἀν τῷ ε᾽ δ᾽ ἐμφανίζει αὑτοῦ τὸ ἀδηφάγον λέγων οὕτως
ἀλλὰ τὰ κοινὰ γάρ, ὥσπερ ὁ δᾶμος,
ζατεύει.
Ἀναξίλας δ᾽ ὁ κωμικὸς περὶ Κτησίου τινὸς διαλεγόμενος ἐν Χρυσοχόῳ δράματί φησιν
ὠρας δ᾽ ἔσηκε τρεῖς, θέρος
καὶ χεῖμα κὠπώραν τρίταν
καὶ τέτρατον τὸ ἦρ, ὅκα [p. 386]
σάλλει μέν, ἐσθίεν δ᾽ ἄδαν
οὐκ ἔστι.
ἤδη σχεδόν τι πάντα σοι πλὴν Κτησίου.